آدمیت با پیشرفت علم در ذهن خود به مسائل مختلفی می پردازد. یکی از این مسائل کنترل ذهن بشریت و یا خواندن ذهن آنهاست. قطعاً کشوری که قدرت طلب است دوست دارد با تکنولوژی خود ذهن مردم را کنترل کند و برای آن ها برنامه ریزی کند تا کارهایی را انجام دهند که بر وفق مراد خودشان است. در سال 1993 عنوانی به نام Syndicate روانه بازار شد که محوریت داستان آن کنترل بر افکار مردم بود و توانست موفقیت نسبتاً خوبی را کسب کند. کمپانی Electronic Arts و استدیوی Starbreeze یک بازسازی از همان Syndicate قدیمی را انجام دادند که در ادامه به نقد و بررسی آن می پردازیم.

داستان بازی درسال 2069 میلادی اتفاق می افتد، جایی که یک شرکت ابر قدرت به نام Eurocorp تراشه هایی با نام DART را ساخته است تا بتواند بر ذهن آدمیت تسلط داشته باشد که تا اینجای کار موفق بوده و هر بار با خرید این تراشه ها بر تعداد نفراتی که زیر سلطه Eurocorp قرار دارند اضافه می شود. کیلو (Kilo) شخصیت قابل بازی Syndicate فردیست که نسخه جدید این تراشه ها با نام DART6 را تست می کند و این تراشه بر روی این فرد امتحان می شود.

با این کار کیلو به فردی ظالم و بدون احساس تبدیل می شود و تنها دستوری که در برنامه کاری اش قرار دارد کشتن و اطاعت از Eurocorp می باشد ولی این اتفاقات طولانی مدت نیستند تا زمانی که دستور قتل یکی از کارمندان قبلی این سازمان به وی داده می شود، شخصی که هم اکنون باید از این لیست خط بخورد. رفته رفته حقایق پشت پرده برای کیلو آشکار می شود و وی با دنیایی که در آن قرار دارد آشنا می شود.

با دیدن اسم استدیوی سازنده با خود فکر کرده با عنوانی دارای داستانی غنی روبرو هستیم تا با عنوانی که داستان آن شباهت های بسیاری به فیلم "توازن" دارد، فیلمی که در آن کریستین بِیل خوش درخشید و پایه و اساس این فیلم قرص هایی بودند که با خوردن آن شخص تمام احساساتش را از دست می داد و فقط کارهایی را انجام می داد که به وی دیکته شده است. نویسنده بازی نویسنده عنوان Crysis 2 نیز می باشد که نوشتن همچین داستانی از وی بعید نیست. یکی دیگر از مسائلی که در داستان و پیشروی آن روی نِرو مخاطب است بخش روایت داستانیست که بسیار مفهومیست و بیشتر باید به دیالوگ ها توجه کرد و پیش درآمد خاصی از داستان بازی مشاهده نخواهید کرد.

گیم پلی بازی نسبت به بخش داستانی از جذابیت بالاتری برخوردار است و المان های بکار گرفته شده در بازی جالب و متنوع هستند. یکی از بخش های جالب بازی سیستم کاور گیری می باشد که با نشستن در مقابل اجسام یا دیواره ها می توانید کاورگیری کنید البته این کاورگیری به صورت Aim مانند می باشد و در همان لحظه توانایی از بین بردن دشمنان را هم دارید. سیستم آپدیت کردن نیز در این نسخه گنجانده شده و به صورت شاخه ای می باشد، بدین صورت که با خرید هر قابلیت، قابلیت بعد از آن باز می شود و ... .

یکی دیگر از بخش های جذاب برای من در Syndicate سیستم دویدن بازیست که در هنگام دویدن به نرمی می توانید شخصیت را کنترل کنید، همچنین اگر Pistol در دست داشته باشید می توانید در هنگام دویدن به دشمنان خود تیراندازی کنید و یا با سُر خوردن بر روی زمین می توانید به دشمنان شلیک کنید و یا یک نوع Melee Attack بر آن ها وارد کنید. 

یکی دیگر از قابلیت ها که در کشتن دشمنان به شما کمک می کند استفاده از Slow Motion بازیست، این قابلیت با دوربین های دید در شب ادغام شده، بدین صورت که هم قادر به دیدن دشمنان هستید و هم می توانید آن ها را Slow کنید؛ همچنین یک سری سیستم هک کردن در طول بازی تعبیه شده است که شما می توانید وسایل مورد نظر و یا دشمنان را هک کنید، برای مثال در طول بازی یک سری دشمنان سوار بر وسایل نقلیه پرنده به سراغتان می آیند، با این روش می توانید سیستم داخل وسیله را هک کرده تا منفجر شود و حتی یک تیر هم هدر ندهید!

Melee Attack های انتخابی در بازی نیز با این که کم هستند ولی نوع حرکتش جالب است؛ برای مثال اگر دشمن در جلوی شما ایستاده باشد، با زدن دکمه مورد نظر می توانید گردن وی را بشکنید و یا یک تیر در کله اش خالی کنید و یا وقتی بر روی زمین افتاده اند با پای خود بر روی سر آن ها ضربه وارد کنید، همچنین مردمان بی گناه نیز استثناء نیستند و می توانید این حرکات را بر روی آن ها نیز انجام دهید. 

هوش مصنوعی بازی نیز قابل قبول می باشد، دشمنان با این که از قبل در محیط حضور ندارند ولی باز هم اگر از دست آن ها فرار کنید از مسافت دور قادر به شناسایی شما هستند. سیستم سلامت بازی نیز در Syndicate به صورت مقاومتی می باشد و در صورت قرار گرفتن در وضعیت بحرانی می توانید بر پشت دیواره ها سنگر بگیرید تا سلامت کامل پیدا کنید. در طول روند بازی مراحل شبیه سازی شده ای هم در مقابلتان قرار می گیرد که می توانید قابلیت های مشخص شده را در آن جا یاد بگیرید؛ اولین قابلیت Suicide نام دارد که می توانید با استفاده از آن یک یا چند دشمن را از فاصله دور از بین ببرید. دومین قابلیت Backfire می باشد که با انتخاب و انجام آن بر روی دشمن یک یا دو دشمن بر روی زمین می افتند و می توانید با یک تیر هر کدام از آن ها را از پای در آورید و آخرین قابلیت Persude است؛ در Persude کیلو قادر است ذهن یکی از دشمنان را هک کند تا به هم تیمی هایش شلیک کند و در آخر خود را خلاص سازد.

شاید گیم پلی بازی در بخش داستانی تا اینجای کار ضعفی نداشته باشد ولی از نظر من بزرگ ترین ضعف بازی، کوتاه بودن آن است که در حالت دشوار نهایتاً 5 ساعت بیشتر طول نمی کشد که این خود ضعف بزرگیست. مخاطب تا این که از بازی لذت ببرد با تیتراژ پایانی مواجه می شود.

احتمال می رود سازنده دلیل این کار خود را جذب مخاطبین در بخش Co-Op بازی مطرح کرده باشد، زیرا Syndicate دارای بخش Co-Op جذابیست که به صورت 4 نفره انجام می شود و با دوستان خود می توانید مراحل مختلفی را پشت سر بگذارید که صرفاً ربطی به مراحل اصلی ندارند و همچنین می توانید از قابلیت های بخش داستانی نظیر Suicide، Backfire و Persude نیز در آن استفاده کنید. در طول بازی می توانید با Revive یا Heal کردن هم تیمی هایتان امتیازات بیشتری را کسب کنید و خود را LVL Up کنید تا بتوانید از امکانات بیشتری برای کارکتر خود استفاده کنید. به شخصه معتقدم اگر برای عنوان هایی که دارای بخش چند نفره با اتمسفر بالا هستند می میرید، حتماً Co-Op عنوان Syndicate را از دست ندهید.

Stabreeze در Syndicate بیشتر سعی کرده است بر روی جزئیات کار کند تا گرافیک کلی. نورپردازی ها و افکت های حاصل از آتش سوزی ها بسیار دیدنی می باشند و به محیط جلا می بخشند. طراحی دشمنان نیز در نوع خود قابل قبول است ولی نوع آن ها کم می باشد و پس از مدتی از کشتن آن ها خسته می شوید. طراحی چهره ها و شخصیت ها نیز بسیار خوب است، به نحوی که می توانید به خوبی چین و چروک ها را در صورت فرد احساس کنید.

طراحی اسلحه ها و مراحل بازی نیز جالب می باشد و نقشه های بازی از وسعت خوبی برخوردار هستند. تنها نکته ای که در بخش گرافیکی بازی مخاطب را آزار می دهد ساده بودن طراحی نقشه های بازیست. Starbreeze با موتور گرافیکی اختصاصی خود سعی کرده است بیشتر با شاخ و برگ دادن به محیط و ایجاد نورپردازی های متنوع محیط ها را جلا بخشد و خیلی وقت برای طراحی محیط و بافت های آن صرف نکرده است. همچنین سیستم تخریب پذیری در بازی تعبیه نشده است و اگر به هر کجا شلیک کنید آثار خرابی و یا شکستن شیشه مشاهده نمی کنید، مگر آنکه شیشه هایی که در طول مراحل می بایست آن ها را شکست.

 

صداگذاری شخصیت ها و افکت های صوتی به خوبی طراحی شده اند و هر کدام از اسلحه ها دارای صداهای متفاوتی هستند و به خوبی می توانید آن ها را از هم تشخیص دهید. دیالوگ های رد و بدل شده بین شخصیت ها نیز در نوع خود قابل قبول می باشند. موسیقی های نواخته شده در حین انجام مراحل نیز به شما شوق بیشتری می دهند تا دشمنان را با حرکات متفاوت تری از بین ببرید.

Syndicate دیگر آن Syndicate سابق نیست اگر چه پیشرفت گرافیکی و تکنولوژی نسبت به سال 1993 بیشتر شده است ولی جذابیت چیزیست که نسبت به قبل در Syndicate کم رنگ تر شده. Starbreeze با ساخت این بازی نشان داد با روز های اوجش فاصله دارد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: